Jaarlijks een mooie avond, en Ronald is erbij

,,Dit zijn mooie avonden, daar kijk ik echt naar uit’’, vertelt Ad, die dit toch wel ‘heel uniek’ noemt. Het gezelschap is dit maal samengekomen bij de familie Goos in de Harmonielaan; elk jaar is het op een ander adres. Oude vrienden Niels van Baal, Hans Smits, Simon van de Klundert en Ronald van den Goorbergh, samen met hun partners. An zorgt er wel voor dat ze niets tekort komen; na de koffie komen de hapjes en andere drankjes op tafel.

Het is dan ook vooral een gezellige samenkomst, benadrukken ze. Het eerste jaar na Ronalds overlijden - de 19-jarige loodgieter verongelukte met zijn brommer op weg naar een klus - was emotioneel, volgens Niels. Maar ook toen al kwamen de verhalen los, en door de jaren heen is het steeds luchtiger geworden. Intussen zijn het vooral fijne en ook vrolijke avondjes, waar Ronald bij wijze van spreken gewoon bij is. ,,Het slijt wel, maar vergeten doe je het niet’’, aldus Niels.

De mannen waren vrienden van kinds af. Ze waren buren in de Harmonielaan, speelden samen bij drumband THT of zaten bij elkaar in de klas. En bovenal waren ze met z’n allen carnavalsvereniging De Boemelboys. ,,Carnaval was alles voor hem’’, vertel Ad. ,,De wagen die Ronald net voor zijn overlijden met Lego had ontworpen, heeft in de optocht van 1992 meegereden’’, vullen de vrienden aan. Zelf konden ze het niet opbrengen om te bouwen, maar dat hebben De Gutsen toen gedaan. ,,Een B-wagen over de aanleunwoningen bij Hagedonk.’’

Bourgondiër

Meteen alweer komen er meer verhalen over Ronald, want die was overal voor te porren. Over het plezier dat ze samen hebben beleefd en kattenkwaad dat ze hebben uitgehaald. ,,Ronald was een keiharde werker en een echte bourgondiër’’, volgens z’n vader. Waarna de vrienden meteen even verduidelijken wat hij bedoelt. ,,Zoals op reis met de drumband, en die keer dat hij met een scootmobiel door het dorp ging. Of toen hij met helm en al De Kuil in sprong.’’ Hij was een echte waterrat en deed ook mee aan de zwemvierdaagse’’, verduidelijkt An, die er een foto bij pakt. ,,Elk jaar horen wij ook nog wel iets wat we niet wisten.’’

Ook deze zaterdagavond raakt het gezelschap niet uitgepraat. Het is drie uur in de nacht als de laatste z’n jas aantrekt. ,,En het was weer zo gezellig. We hebben lekker bij gekletst. Dit is echt uniek'', aldus An en Ad na afloop.