Precies 80 jaar bevrijd
Door Mos Mosqueira
De volgende dag begon de zware slag bij Nieuwveer aan de Mark, in de buurt van Café Elsakker. Vele Polen hebben daar hun leven gegeven. Prinsenbeek lag in de frontlinie en was nog niet veilig door het oorlogsgeweld verderop.
In de wintermaanden bleef de divisie in Breda en omstreken. Ook in Prinsenbeek. In deze periode leerden verschillende Polen Bikse meskes kennen. Na de oorlog bleven sommigen, deels door de politieke situatie en deels voor de liefde, in Breda en Prinsenbeek of in andere plaatsen.
Eerder was ik op zoek naar de kinderen van deze bevrijders. Een aantal heb ik inmiddels gesproken. Heel interessant en waardevol om hun verhalen gehoord te hebben. Daarvoor wil ik jullie bedanken. Ik wil ook Heemkundekring Op de Beek, collega’s van het Maczek Memorial Breda, het mobilisatiemuseum "Weest op uw hoede", De Vereniging Eerste Poolse Pantserdivisie Nederland, BN/DeStem, Prinsenbeeknieuws.nl en anderen bedanken voor het helpen bij mijn zoektocht en het geven van informatie over de Tweede Wereldoorlog in het dorp.
Het is niet mijn bedoeling om oorlog of oorlogshelden te verheerlijken, maar het is belangrijk te weten wat hier gebeurd is, en waarom wij nu niet bang hoeven te zijn om gevangenisstraffen te krijgen of geëxecuteerd te worden als wij opkomen voor onze mening. Helaas is dit niet vanzelfsprekend. Er is nog steeds oorlog in de wereld. Denk aan het Midden-Oosten en Oekraïne. Daarom mogen wij de bevrijding door onze Bikse Polen nooit vergeten.
Zondag wordt er gevraagd om de vlag te hijsen, maar vandaag doe ik het al digitaal. Ik hijs de Beekse en Poolse kleuren. Wie dit initiatief een warm hart toedraagt mag dit bericht delen. Dat wordt gewaardeerd. Met respect en dankbaarheid noem ik de namen van de Polen die hier op de Beek hebben gewoond: Wladyslaw Jurkiewicz, Zenon Sutarzewicz, Kazimierz Srokowski, Edmund Nowak, Wladyslaw Swider, Wlodzimierz Wilkowski en Eryk-Bruno Markowski. Dziekujemy Wam Polacy. Wij danken de Polen.
