Door het oog van de naald

Ook buiten kantooruren hebben huisdieren wel eens de hulp van een dierenarts nodig. Voor deze dieren en hun baasjes willen wij altijd bereikbaar zijn. Mijn collega's en ik verdelen daarom de diensten voor de avonden/nachten, weekenden en feestdagen. Vorig jaar op Hemelvaartsdag was het mijn beurt voor de spoeddienst. 
 
Om een uur of acht 's ochtends werd ik gebeld door een ongeruste eigenaresse: ,,Mijn 3 maanden oude pup heeft per ongeluk een naald doorgeslikt, wat nu?" Mijn reactie: ,,Uhm......" Want tijdens mijn studie werkte ik als assistent op de spoedkliniek en daar heb ik al vele spoedgevallen voorbij zien komen. Maar nu was het wel even anders. Niks beschermde omgeving van de universiteit met al die specialisten; deze eigenaresse vroeg het gewoon aan míj!

 

Hoe organiseer ik dit; moeten we met een camera in z'n maag kijken, opereren, afwachten? Ik heb mijn collega Mark gebeld voor overleg en Chico naar de praktijk laten komen. Op de röntgenfoto bleek dat de naald al best een eind zijn darm in was gegaan. Met het bolletje richting de achterkant, dat gelukkig wel. We wilden echter het risico niet nemen dat de naald alsnog door de darm zou prikken. Daarom hebben we besloten Chico dezelfde dag nog te opereren. 
 
Met Mark als assistent/anesthesist  (op z'n vrije dag) is Chico onder narcose gebracht. Vervolgens ging ik op zoek naar de naald in zijn darm. Gelukkig was de naald snel gevonden en kon ik deze voorzichtig verwijderen. Na een dag ter observatie op de praktijk is Chico weer lekker naar huis gegaan. Daar kon hij verder herstellen van deze enerverende dag.

Ik heb als dierenarts gelukkig geen angst voor naalden, maar dit was toch wel een spannend geval. Chico is inmiddels 1 jaar geworden en laat het naaigerei tegenwoordig met rust. Door dit Hemelvaartavontuur heeft hij een speciaal plekje in mijn dierenartsenhart veroverd. Het doet mij dan ook altijd veel plezier om hem terug te zien op de praktijk.