Column: ‘Hij loopt daar moederziel alleen’

Door Beekseprater

Er loopt een man door de Beeksestraat. Het is donker. En glad. Hij heeft een boerenkiel aan en een raar hoedje op. Er hangt van alles om zijn nek. Hij loopt wat onvast en mompelt in zichzelf of hij zingt wat voor zich uit. Ik kijk hem na, een veel triester beeld van carnaval bestaat niet. Hopelijk is hij nog op tijd thuis. Hij loopt daar moederziel alleen.

Carnaval 2021 in Prinsenbeek. Het is inmiddels al weer halfvasten maar nog steeds staat het beeld van die man op mijn netvlies. Een wat mij betreft reusachtig symbool van de crisis. Het contrast met voorgaande jaren kon haast niet groter zijn. De BAK heeft natuurlijk zijn stinkende best gedaan er nog iets van te maken, met onder andere een speurtocht. Heroïsche pogingen van velen met een ongelooflijke inzet en motivatie. Chapeau!  Echte liefhebbers hadden toch nog hun huiskamer een beetje versierd. De kou, het virus en een avondklok onderstreepten de ellende.

Nog heel lang zal carnaval in Prinsenbeek in het teken staan van die ene keer, in 2020, en van het gehavende vervolg in 2021.

Maar dan 2022! Allemaal ingeënt en wel kunnen we er weer vol tegenaan in het nieuwe normaal. Laat er dan ook wagens verschijnen in de optocht die corona als thema voeren. Met een ode aan de wetenschap en de vaccins, en met respect voor iedereen die veel heeft meegemaakt in 2020. Wagens die de ontkenners verpletteren, wagens met Rutte en De Jonge als dolende ridders en natuurlijk met Irma. Ons mooie dorp heeft de veerkracht, de creativiteit en de energie om dat monumentaal neer te zetten. Dus op naar 2022; ik kijk er nu al naar uit.

Ik hoop die man dan weer tegen te komen. Met zijn vrienden, luid zingend en met een biertje in zijn hand. Want zo hoort dat in ons mooie dorp.